Geschiedenis
In 1920 verhuisde Gerard Jongens, vader van twee kinderen, van de Beemster naar de Starnmeer, hij kreeg de kans aldaar boerderij Kickersteyn van Pieter Groot te kopen en besloot hier zijn veehouderij te gaan bedrijven, samen met zijn vrouw; Meinoutje Groot.
Bijna 20 jaar later, in 1939, nam zijn zoon, Cornelis Pieter Jongens het stokje van hem over en nog eens 27 jaar later deed diens zoon Gerard hetzelfde.

Na de oorlog veranderde de veehouderij in Nederland aanzienlijk. Bedrijven werden groter en kregen meer koeien. De ouderwetse stolpboerderijen werden te klein en er verschenen ligboxen-stallen om deze groei op te vangen.
Ook boerderij Kickersteyn kreeg hiermee te maken en rond 1973 werd ook hier uitgebreid. Een ligboxen-stal die later het grootste deel van de paarden zou gaan huisvesten, werd neergezet.

In de jaren daarna lag de nadruk in Nederland steeds meer op groei en steeds minder op natuur en dier. Gerard Jongens, op dat moment alweer 23 jaar de eigenaar van de boerderij, besloot in 1989 dat het met de intensieve veehouderij de verkeerde kant op gaat en werd als een van de eerste Nederlandse boeren biologisch boer.
Kunstmest en bestrijdingsmiddel werden aan de kant gezet en er werd een nieuwe potstal gebouwd die ligboxen onnodig maakte en de koeien veel meer natuurlijke vrijheid gaf. Na een aantal jaren van aanpassen werd uiteindelijk het resultaat zichtbaar: tevreden, gezonde koeien en een weiland dat niet meer alleen bestaat uit een soort gras, maar uit een grote verscheidenheid aan voedzame planten. En die bovendien een walhalla is voor allerlei dieren die in de polder leven.
Dit alles kon echter natuurlijk niet voorkomen dat het voor boeren steeds moeilijker werd om het hoofd boven water te houden, hoge kosten en lage inkomsten gaven veel zorgen. Zo ook hier. Opvolging was hier, in tegenstelling tot bij veel andere boerenbedrijven gelukkig niet een groot probleem aangezien Gerard inmiddels kon leunen op zijn zoon Kees.

Pensionstalling voor paarden was op dat moment al aardig in opkomst en gezien diens agrarische aard en het feit dat Gerard en Kees al vaak met paarden te maken hadden gehad werd na overleg in 1997 het toch wel moeilijke besluit genomen om een andere weg in te slaan en de koeien vaarwel te zeggen.

In een deel van de oude ligboxen-stal werden een rij paarden-boxen geplaatst en de nieuwe bedrijfstak was vanaf dat moment bij ons in werking. Enige tijd daarna werd er een tweede rij boxen geplaatst en niet lang daarna werd dit geheel nog eens verdubbeld.
In 2004 nam Kees de boerderij over en zijn alle vernieuwingen in rap tempo doorgegaan, zo werden er naast de inmiddels bestaande rijbak (eb-en-vloed), round-penn en stapmolen ook paddocks aangelegd, zodat de paarden ook in de herfst en winter goed buiten kunnen staan; kwam er een longeercircel bij, een tweede buitenbak en uiteindelijk zelfs een binnenbak gecombineerd met uitloopstallen.

Met het aanleggen van een verhard pad om het hele erf heen is nu het punt bereikt waarop we kunnen zeggen dat er eindelijk licht aan het einde van de tunnel te zien is, al blijven we natuurlijk altijd bezig met ontwikkelen!